Nadal jestem nieco roztrzęsiona po ostatniej wizytacji w Toruniu. Wbrew wydarzeniom, wbrew słowom i wbrew myślom po takich niepotrzebnych wycieczkach wszystko jak zwykle wraca do normy. Powoli, powoli. Bo tym razem wyprałam się na tyle konkretnie, żeby uświadomić sobie, jak bardzo niektóre rzeczy zostały spieprzone, i jakże zbędne były niektóre dni życia spędzonego tam.

Było miło. Bardzo miło. Ciepło. Kolorowo. Było za mało i za krótko. A jednak nie chcę tam wracać. Sama nie wiem. Rzekłam jednak, że nigdy tam nie wrócę. I takie mam też nadzieje. Nawet polubiłam Gdańsk. 

Z drugiej jednak strony nadal nie dociera do mnie, że to wszystko się skończyło.

Goddamn, you're looking old

Wymyślam plan na życie i nie mam na nic czasu. I nie wiem, niczego nie wiem. W takich momentach zawsze pomagają wyjazdy. Europa stoi otworem. Soon. Soon.




Jaka jesień, cały rok kurwa jesień.

kurwajegomać

Nie no, kończą mi się już pomysły na wytłumaczenie dla zarówno swych własnych głupot, jak i głupot osób trzecich. Jestem nienormalna i solidnie powinnam dostać po łbie. Kiedy już zaczyna być dobrze i miło, to cóż ja robię - a totalną maskaradę sobie urządzam! Czemu by tak nie zjebać trzech miesięcy użerania się z samą sobą, czemu by nie? Na to w tym samym czasie zgrywa się inne coś, co mnie wkurwia już maksymalnie, chociaż nie powinno, i dostaję jakieś telefony w środku nocy i mam odpowiadać, co o tym myślę. Że jeszcze kurwa teraz to ja jestem zła i okropna, ale "tak w ogóle" wszystko jest po staremu. Ja jebię, no nie dam rady, nie ogarnę tego, nawet nie będę próbować. Co z tym moim mózgiem jest nie tak. Mam jakąś kurwa znowu obsesję. Takie głupie niepotrzebne epizody, o których nawet nie powinnam wiedzieć, wpychają mi do głowy myśli różne. I no kurwa, już nie wiem, co mam robić. Pracą sobie tego nie zastąpię, bo jest mimo wszystko chujowa, jak się dzisiaj okazało. Alkohol mnie zdradził i sprowokował do zrobienia głupoty kompletnej, więc nie będę się z nim póki co kumplować. Nie chce mi się mieć hobby. W ogóle nie jestem w stanie się niczym zająć. Kurwa no. A tak mi dobrze szło. Boże chcę, żeby czas teraz albo się cofnął, albo przyspieszył. Byle by nie być w tym momencie, tutaj i teraz. Naprawdę mi okropnie. Najgorzej tak. W sensie - gorzej jeszcze nie było. Mam kryzys jak stąd do Ugandy.

mam więc nową pracę. znów jest chujowa i nudna, z tym że tym razem dodatkowo pracuję z idiotami. łażę tam codziennie, myśląc w drodze do pracy: "co kurwa poszło nie tak?". potem uderza mnie poczucie, że trzeba było iść na politechnikę. ale cóż, chodzę sobie tam, zarabiam jakieś grosze i czekam na wiosnę. wiosną musi być lepiej.

ach jakże bym chciała być głupia, nic nie wiedzieć, egzystować tak bezmyślnie. o ileż łatwiej by było. o ileż prościej. 

i brakuje mi alkoholu ewidentnie. brakuje bardzo.

Zugzwang

Paszczak obudził się powoli i gdy tylko stwierdził, że jest sobą, zapragnął być kimś innym, kimś kogo nie znał. Czuł się jeszcze bardziej zmęczony niż wtedy, kiedy kładł się spać, a tu tymczasem nastał już nowy dzień, który będzie trwał do wieczora, a potem przyjdzie następny, i jeszcze następny, i ten znów będzie taki sam, jak wszystkie dni w życiu Paszczaka. Schował się więc pod kołdrę i zagrzebał nos w poduszkę, potem przesunął się brzuchem na brzeg łóżka, gdzie było chłodne prześcieradło, a potem rozłożył się na całym łóżku, wyciągając ręce i nogi i wciąż czekał na przyjemny sen, który nie nadchodził. Wreszcie zwinął się w kłębek i zrobił się malutki, ale i to nie pomogło. Starał się być Paszczakiem, którego wszyscy lubią, i starał się być Paszczakiem, którego nikt nie lubi. Lecz co z tego, kiedy i tak ciągle był tylko Paszczakiem, który wszystko robi, jak może najlepiej, ale nic mu naprawdę dobrze nie wychodzi.