fuck
fuck
fuck
fuck
fuck
fuck
fuck
a mama tyle razy powtarzała, żeby najpierw myśleć, potem mówić.
i znów się okazuje, że świat jest mniejszy, malusieńki. wszyscy się znamy, proszę państwa. cześć, masz szklane oko i jesteś chłopakiem koleżanki siostry mojego znajomego. panie boże, to miasto jest za małe dla nas dwojga. nie ma już nawet miejsca na anonimowość.
tak, ja i anonimowość. ale sobie wymyśliłam.
i jeszcze te złe sny. różne. jedna noc, snów sto dwa. pierwszy powtarzający się. ten ni to koszmar, ni to jawa dziwaczna. nieważne. drugi taki oto z psami śmigającymi na łyżwach. gra o puchar Stanleya z młodzieżówką tkh. trzeci ze zbieraniem monet na przystanku jakimś kaszubskim, czekanie na autobus. a monet między pamiątkami innych ludzi się plączą. szukam i szukam i znajduję między flagą Irlandii a zdjęciami moimi własnymi. czwarty o kościele. że szefuję remontowi. ktoś za moimi plecami powiedział, że żółty jest fajny. przyjeżdżam na plac, kościół gotowy. cały żółty. nie podoba się. biorę farbę i maluję filary farbą niebieską. w międzyczasie zjawia się ktoś, mówi do mnie nie po imieniu. uciekam. spotykam znajomą. chodzimy wokół kościoła. uciekam. idę do babci. piąty to ten pierwszy, zdarza się kilka razy w ciągu nocy. budzę się o 9, żeby zobaczyć znajomego w dzień dobry tvn. telewizja przeinacza, jakżeby inaczej. nawet zdaje mi się, że ze znajomego robią psychola. mniejsza, zapewne tylko się wydaje, przecież jest 9, a ja mam za sobą 3 godziny snu. idę spać. i znów to samo. tym razem budzę się o 15. jest dobrze. zaraz zajedzie słońce. bo trzeba przeczekać. do wieczora, do jutra, do wakacji. koniec z użalaniem. kawa, herbata, do roboty. choćbym miała zgnić przez monitorem, napiszę, co mam napisać. w końcu św. Patryk na mnie liczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz