5 gru 2009

I gotta feeling

piękny plan spędzenia weekendu w pracy z notatkami legł w gruzach. sobota rządzi się swoimi prawami.
dobrze, gdy sobota w końcu zaczyna się w sobotę, a nie jak zwykle - w czwartek.
przespałam dwa dni. całe. czwartek noc, piątek, piętek noc, sobota. zwlekło mnie dzisiaj z łoża po czternastej. wstyd i hańba. mieć 22 lata i spać.

nie mam weny. chciało by się trysnąć smutkiem, ale się nie da. bo jest na ogół wesoło i zabawnie. wyszło szydło ze mnie i jest najweselej i zarazem najdoroślej od czasu zielonej propagandy. kolejne kroki można postawić, takie naprzód, a nie w tył. nie ma dreptania w miejscu. to jest ten czas, kiedy można się ruszyć, kiedy w końcu można wyjść z siebie i siebie opierdolić.
zawsze gadam, teraz wiem. że jedno z drugim skończone, że pora zacząć nowe. że tamten inny punkt widzenia wcale nie był inny. że teraz jest pora na świeżość. na oddech. wyluzowanie i płynięcie pod prąd. ale inny prąd. prąd innej rzeki. tak, bo przecież są miliony rzek czy też dróg czy czegoś. co więcej, nie wchodzi się dwa razy w to samo gówno. wiadomo. ja od kilku lat z gówna wychodzę i zawsze wchodzę w nie z powrotem, w to samo gówno. może zrobione przez inną krowę, nieważne, gówno jest gównem i w gówno się nie wchodzi dwa razy. ja weszłam w to samo gówno razy co najmniej cztery. piątego nie będzie. tym bardziej w to czwarte nie wdepnę po raz kolejny. bo już je posprzątałam i pozamiatałam i pozamykałam szafy i oddałam klucz do recepcji.



I´m alive
I´m being born
I just arrived, I´m at the door
Of the place I started out from
And I don't wanna back inside

parafraza zmieniająca sens tego głupiego kawałka. parafraza i chuj. ha!

4 gru 2009

Okrojone wspomnienia jakieś. Telefon Tel Aviv on air. Sprzątanie czas zacząć. Bo jakoś tak niedługo równo rok mija od ostatniego grudnia, kiedy to zaczęły się pojawiać pomysły na śmierć i życie, mocne postanowienia poprawy noworocznej i te inne bzdety, o których nie pamiętam albo o których nadal próbuję zapomnieć.
W zeszłym roku byłam o rok głupsza, fakt. Co nie znaczy, że zmądrzałam. Nieco zmieniło się otoczenie i ludzie, ale myśli wciąż tak samo niezrozumiałe dla większości społeczeństwa. A więc nie ruszyłam się z miejsca. Tak.
Mimo to w świecie najbliższym zewnętrznym zmieniło się wszystko.

tak to to, nie ma studentów w moim życiu. prawie nie ma. wykasowałam ich z książki telefonicznej na amen. czasami jakiś taki niepoinformowany zadzwoni i zaprosi na imprezę. przy dobrych wiatrach, braku innych planów i pełnym portfelu może pójdę i się przywitam. i wrócę do domu. bo o czym tu gadać. o wykładowcach i egzaminach nie rozmawiam. a inne tematy w niektórych kręgach pojawiają się dopiero po którymś piwie. a ja nie lubię czekać.
kilku studentów zostało jednak. tych bardziej rozgarniętych. tych bardziej podobnych do infantylnych dorosłych z defektami w głowie. ale to gatunek niestety wymierający. mogę ich policzyć na palcach. raz, dwa, trzy, cztery, pięć, pięć, pięć, a, sześć i siedem. siódemka. to wszystko.

cieszę się z obrotu sprawy, tak.

rok temu nie wiedziałam też, jak to będzie z tym wszystkim. przecież chciałam studiować w Wrocławiu(!), o czym przypomniała mi w październiku jedna znajoma, stwierdzając: "eee, ja wiedziałam, że tam nie pojedziesz. za bardzo pasujesz do Torunia.."
zostałam bo tak. czy to ważne. czasami nie ma powodów. po prostu wiesz, że musisz albo wiesz, że chcesz. tak po prostu zapomniałam, że można składać papiery gdzie indziej.
bo ja lubię Toruń. zresztą wiesz jak jest, nie dało się stąd wynieść. się nie potrafiło. się nie chciało.
i po co ja się przed sobą tłumaczę.
bo tak. bo trochę wiem, że zrobiłam głupio. że tyle możliwość skreśliłam raz na zawsze. bo przecież mogłabym teraz mieszkać na drugim końcu Polski. bo przecież nic się nie zmieniło.
w zeszłym roku nie wiedziałam, co i kto zdominują pewne aspekty, co, kiedy i gdzie się stanie, gdzie będę, z kim się będę śmiać i kto będzie się ze mnie śmiał. nie wiedziało się, kogo się pozna i czego się nauczy. nie wiedziałam, kiedy i dokąd pojadę. teraz wiem i powiem, że to był cholera dobry rok. lepszego nie mogłam sobie wymarzyć. nie mogłam.


się działo.. szaleńczy rok, który jeszcze się nie skończył.

a dzisiaj to mam taki nastrój nijaki nie taki. siedzę i oceniam. oto, co oceniam bardzo wysoko, co nie jest moją muzyką i nie pasuje do niczego, co lubię (chyba że J. Timberlake). dobry beat, dobra muzyka, dobra impreza, tak. i świetny teledysk. oto:




piątek. idę spać. a. nadmieniam, iż głos mi się zepsuł. budzę się rano, a tu nie ma strun głosowych. i mimo iż serce chce na miasto, rozum każe zostać, bo jak to i po co to wychodzić do ludzi, skoro nie można się z nimi porozumieć za pomocą mowy?

hmm.. zainwestuję w podręcznik do nauki mowy niewerbalnej.

moja współlokatorka twierdzi, że to wszystko przez czwartek, kiedy to wstałam z bólem egzystencjalnym o 6 w nocy i pojechałam do Ciechocinka w celu spotkania biznesowego, po czym wróciłam i poszłam na wszystkie (!!!) wykłady (dobra, pół jednego odpuściłam) i szkolenie, co trwało 9 godzin, w przerwach dzwoniąc i załatwiając i gadając dużo i niepotrzebnie. padłam o 22 i obudziłam się z gorączką i bez gardła. i weź tu chodź na zajęcia. nigdy więcej.

30 lis 2009

Happiness. Happiness is a word for feeling. Feelings are rarely uderstood in the moment. They are quickly forgotten, and almost always mis-remembered. And besides feelings are totally full of shit.






I had a brainwave. Can see clear now.